Dla jednych przyczyna wieloletnich kompleksów, utrudniająca nawiązywanie nowych znajomości i życie towarzyskie, dla innych powód do dumy i swego rodzaju, w pełni naturalna ozdoba wyróżniająca ich z szarego tłumu. O czym mowa? O specyficznej przerwie pomiędzy górnymi jedynkami, czyli diastemie. Co jest rzeczywistą przyczyną jej powstawania? Czy – a jeśli tak to w jaki sposób – można skutecznie pozbyć się diastemy?
W praktyce diastema to oczywiście nic innego, jak tylko kilkumilimetrowa przerwa znajdująca się pomiędzy zębami siecznymi przyśrodkowymi. Brzmi niegroźnie? Może tak być, jednak wyłącznie w przypadku, kiedy odległość dzieląca wspomniane, górne jedynki, nie przekracza 2 milimetrów. W takim przypadku faktycznie diastema nie wymaga żadnej ingerencji ze strony lekarza stomatologa, ponieważ jest po prostu niegroźną cechą uzębienia, która nie jest w stanie wywrzeć na zdrowiu pacjenta żadnego, negatywnego wpływu. Niestety, problem zaczyna pojawiać się w przypadku, kiedy wspomniana już odległość pomiędzy jedynkami zaczyna przekraczać 2 milimetry.
Diastema diastemie nierówna…
Wbrew pozorom nie wszystkie przerwy pomiędzy górnymi jedynkami są jednakowe. W praktyce bowiem wyróżniamy kilka rodzajów diastem. W zależności po przyczyn powstania wyróżniamy diastemę prawdziwą, rzekomą, a także fizjologiczną. Diastema prawdziwa powstaje w wyniku przerostu lub też niskiego przyczepu wędzidełka wargi górnej. W przypadku diastemy rzekomej przyczyna powstania leży w zjawisku określanym mianem hipodoncji lub też hiperdoncji. Hipodoncja to nic innego, jak tylko brak siekaczy bocznych lub też siekacze o stosunkowo małych wymiarach, zaś hiperdoncja to określenie oznaczające obecność zębów nadliczbowych. Najmniej groźna ze wszystkich odmian diastemy jest diastema fizjologiczna, która pojawia się w okresie dzieciństwa, zazwyczaj pomiędzy 7, a 9 rokiem życia człowieka. Z uwagi na fakt, że jej gabaryty nie przekraczają 2 milimetrów, nie ma konieczności podejmowania jej leczenia. Istnieje jeszcze jeden podział diastem, tym razem uzależniony od ustawienia zębów. Mowa tu o diastemach równoległych, zbieżnych oraz rozbieżnych. W przypadku diastemy równoległej rozsunięte zęby ustawione są względem siebie równolegle. Analogicznie przy diastemie zbieżnej końcówki jedynek są skierowane do siebie, zaś przy wadzie rozbieżnej – od siebie.
Jak pozbyć się diastemy?
Sposób usunięcia diastemy jest zawsze bezpośrednio uzależniony od rodzaju wspomnianej wady uzębienia. Przy diastemie konieczne jest podcięcie wędzidełka, a następnie noszenie aparatu ortodontycznego. Aparat ortodontyczny stały to także sposób na skuteczne pozbycie są diastemy zbieżnej. Diastemę rozbieżną leczy się w podobny sposób, niemniej jednak w tym przypadku lekarz ortodonta zaleci noszenie aparatu zdejmowanego. Dodatkowo, jeśli przerwa między zębami powstała na skutek braku w uzębieniu, jej usunięcie następuje na drodze zastosowania implantów. Jeśli natomiast jest ona wynikiem zbyt dużej ilości zębów, wówczas jedynki zsuwane są akrylową płytką wyposażoną w skręcaną śrubę. W drugim z przypadków konieczna jest również ekstrakcja zębów nadliczbowych, która następuje oczywiście przed samym procesem skręcenia wspomnianych jedynek.